ในสมัยที่กุลบุตร์ยัศึกษาเล่าเรียนอยู่ในโรงเรียนนั้นเป็นเหมือนการเตรียมอาหาร จะเอาไปบริโภคในวิถีแห่งชีวิตที่จะเป็นไปในภายภายหน้า เหตุฉะนั้นจึงเป้นหน้าที่ของครูบาอาจารย์ทั้งหมาย จะต้องจำหน่ายสรรพอาหารต่าง ๆ ซึ่งตนมีอยู่ให้แก่นักเรียนผู้จะจากไปโดยพร้อมเพรียง เช่นเมื่อนักเรียนไล่ได้จนจบชั้นแล้วจะลาออกไปหัดเป็นแพทย์ทั้งสิ้นดังนี้ ก็จะเป็นที่ครูจะต้องสั่งสอนนักเรียนที่ครู้จะต้องสั่งสอนนักเรียนในจำพวกนั้น ให้มีความรูในวิชาแยกธาตุผสมธาตุ และในเรื่องร่างกายของมนุษย์ตามสมควร แต่อันที่จริงก็ยังไม่มีครูใดในโลกนี้สามารถจะรู้ล่วงหน้า ในทางทำมาหากินของนักเรียนได้ถ่องแท้เพราะหน้าที่เหล่านั้นมีอยู่มากมายหลายชนิดนัก เช่นทหาร อาจารย์ เสมียน ช่างเขียน ช่างทอง หมอยา และ หมอกฎหมายเป็นต้น ถึงหาว่าครูจะสอนวิชาเหล่านี้ให้รู้เป็นเลา ๆ เท่านั้น ก็ไม่มีเวลาพอที่จะทำได้ ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นหน้าที่ของครู ที่จะต้องเตรียมนักเรียนของตัวไว้สำหรับการทั่วทุกอย่าง คือไม่ใช่แต่จะสอน เพื่อให้ออกไปหัดเป็นหมอความหรือหมอยาเท่านั้น แต่เป็นหน้าที่ ๆ จะสอนให้เป็นชายหยิ. ผู้ประกอบไปด้วยความรู้สามารถอาจเล่าเรียนในการทำมาหากินต่าง ๆ สำเร็จ ได้ทุกอย่างทุกชนิด