ด้วยพระยาพจญปรีชาได้รับฉันทะจากหม่อมเจ้าทองบรรณาการทองแถมมาแจ้งความแก่กรมศิลปากรว่าใคร่จะพิมพ์หนังสือแจกในงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมเจ้าหญิงเม้า ทองแถมสักเรื่องหนึ่งและเจาะจงจะพิมพ์เรื่องปัญจราชาภิเษกเรื่องราชาภิเษกครั้งกรุงศรีอยุธยาและกรุงรัตนโกสินทร์ ทั้งขอให้พิมพ์ตามต้นฉบับโรงพิมพ์หลวงซึ่งได้พิมพ์เมื่อปีพ. ศ. 2415 นั้นด้วยกรมศิลปากรจึงได้จัดพิมพ์ถวายตามประสงค์อันหนึ่งพระยาพจญปรีชารับจะรียงประวัติหม่อมเจ้าหญิงเม้า  ทองแถมกับชี้แจงความเห็นในหนังสือเรื่องนี้ส่งมาให้พิมพ์ไว้ที่ต้นสมุดเล่มนี้ด้วยแต่น่าเสียดายที่พอพระยาพจนปรีชาเรียงประวัติหม่อมเจ้าหญิงเม้าเสร็จแล้วและเริ่มเรียง คำชี้แจงยังไม่ทันตลอด ก็พอมีอาการป่วยด้วยโรคเก่ากำเริบและได้ถึงอนิจกรรมเมื่อวันที่ 1 ตุลาคมพ.ศ.2479 นี้เองกรมศิลปากรรู้สึกเศร้าสลดและเสียใจเป็นอย่างยิ่งที่พระยาพจนปรีชาผู้เชี่ยวชาญในทางอักษรศาสตร์ทางกวี และรู้ขนบประเพณีของไทยเป็นอย่างดีด้วยผู้หนึ่งได้มาถึงอนิจกรรมโดยปัจจุบันทันด่วนเพราะฉะนั้นกรมศิลปากรจึงได้พิมพ์ประวัติหม่อมเจ้าหญิงเม้าและคำชี้แจงเท่าที่พระยาพจนปรีชาได้แต่งค้างไว้ต่อไปนี้กรมศิลปากรขออนุโมทนากุศลบุญราษี ที่เจ้าภาพได้ทรงบำเพ็ญ เป็นมาตุปัฏฐานธรรมกับทั้งได้พิมพ์หนังสือเรื่องนี้ให้แพร่หลายนับว่าเป็นวิทยาทานอันจักเกือกูลแก่การศึกษาได้สถานหนึ่งขอกุศลนี้จงเป็นปัตติทานมัยอำนวยวิบูลย์ผลเเด่หม่อมเจ้าหญิงเม้า  ทองแถม ตามความแก่คตินิสัยนั้นๆ  เทอญ.