นับแต่ข้าพเจ้าออกจากโรงเรียนฝึกหัดอาจารย์  บ้านสมเด็จเจ้าพระยารับราชการเป็นครู พ.ศ.  ๒๔๕๗  จนบัดนี้ รวมเวลารับราชการ ๒๔ ปีบริบูรณ์  ได้เคยรู้สึกเสมอว่า การสอนอ่านทํานองนั้น เมื่อจับวิธีได้ก็พออ่านให้มีรสไพเราะน่าฟังได้ ส่วนคําศัพท์นั้นก็พอจะค้นคว้าหรือสอนไปได้ตามที่เคยรู้เคยเรียนมา แต่การที่จะให้นักเรียน “จําเรื่อง” คือ “อ่านเอาเรื่อง” ได้เป็นอย่างดีนั้น ย่อมจะเป็นที่หนักใจอยู่ เพราะข้อความบางตอนต้องอ้างอิงถึงเหตุเดิม ๆ มา บางตอนมิภาษิตควรรู้ ควรจํา บางตอนเป็นสํานวนที่ไพเราะเพราะพริ้งมีรสควรถือเป็นตัวอย่าง  ฉะนั้นผู้สอนจะต้องทราบเรื่องเดิม ๆ มา และเป็นนักอ่านอยู่บ้าง ข้าพเจ้าได้เคยพยายามนึกคิดค้นหาวิธีสอนอ่านเอาเรื่องเสมอ จึงได้ลองใช้วิธีสอนโดยให้คําถาม และแบ่งเป็นตอน ๆ ปรากฏว่านักเรียนจําเรื่องได้และเข้าใจเรื่องเป็นอย่างดี แต่ข้าพเจ้ายังมิได้รวบรวมขึ้น    ในโอกาสที่ข้าพเจ้าได้มาเป็นครูในโรงเรียนอยุธยาวิทยาลัย จึงได้ลองนําวิธีสอนอ่านเอาเรื่องซึ่งเคยทดลองมาแล้วนั้นใช้ดู ปรากฏว่านักเรียนได้ผลดี จึงได้รวบรวมชิ้นให้เพื่อนครูลองใช้ดูบ้าง ข้าพเจ้ามั่นใจอย่างยิ่งว่า หนังสือสอนอ่านเอาเรื่องนี้ จะทําความเบาใจ  ให้ความสะดวกแก่บรรดาเพื่อน ครู และนักเรียนเป็นอันมาก ส่วนคําศัพท์  ถ้ามีในหน้าต้นแล้ว หน้าท้าย ๆ จะไม่เขียนซ้ำไปอีก ถ้าคนไม่พบในหน้าท้ายโปรด ตรวจดูในหน้าต้น ๆ   ผลกุศลที่ได้รับจากหนังสือเล่มนี้ จะได้มากหรือน้อยเพียงใดก็ตาม ข้าพเจ้าขออุทิศผลส่วนดีงามนั้นแด่คุณครูที่เคยอบรมแนะนําสั่งสอนข้าพเจ้ามาแต่กาลก่อนทุกท่าน