เมื่อคู่มือ Everyday English ตอน ๑ ได้ออกไป แล้วมีนักศึกษาหลายท่านได้ขอร้องมาทั้งด้วยวาจาและจดหมาย  อยากจะให้คู่มือทุก ๆ บทมี “ บัญชีคํายาก” และทําแบบฝึกหัดให้ดูไว้เสร็จ ก็ได้แต่เพียงรับปากท่านว่าจะพยายามปรัปปรุงในคราวต่อไป คู่มือตอน ๒ นี้ ยังคงขาดสิ่งที่ท่านนักศึกษาต้องการอยู่ ต้องขออภัย เพราะต้นฉบับตอน ๑ และตอน ๒ นี้เขียนพร้อมกัน หวังว่าในคราวพิมพ์ต่อไปจะได้จัดทําให้เป็นไปตาม ความประสงค์ของท่านที่ให้ข้อคิดและขอร้องมา    ภาษาอังกฤษก็เหมือนภาษาไทย มีทั้งภาษาพูด และภาษาเขียนหรือภาษาหนังสือ หนังสืออังกฤษบางเล่มหนักไปทางภาษาหนังสือ หากเราจะจดจําเอามาพูดสนทนา ฟังดูแล้วเปิ่นหรือทึ่มเกินไป    แต่บางเล่มก็หนักไปทางภาษาพูดเกินไป หากเราจดจําเอามาแต่งเรียงความ อ่านแล้วเป็น “ปากตลาด” เกินไป ไม่สุภาพ หนังสือ Everyday English บรรจุประโยคคําพูดชนิดกลาง ๆ ใช้เป็นภาษาพูดก็ไม่เปิ่น ใช้เป็นภาษาเขียนก็สุภาพ ฉะนั้นผู้ศึกษาภาษาอังกฤษจากหนังสือเล่มนี้จึงเป็นเหมือน “ยิงนกสองตัวด้วย ลูกปืนลูกเดียว ” มีหวังเก่งได้ทั้งในการพูดและการแต่ง ถ้านักศึกษาพิจารณาดูให้ดีจะเห็นว่า ท่านผู้แต่งพยายามหาศัพท์ที่จําเป็นจะต้องใช้ประจําวันที่สุดเอามาบรรจุไว้มากมายเพียงพอ ผู้ทําคู่มือกล้ายืนยันว่า หากนักศึกษาฝึกฝนทําแบบฝึกหัดและจดจําประโยคในนี้ได้ดีแล้ว จะสามารถแต่งเรียงความได้เก่ง  ศัพท์ในหนังสือเล่มนี้มีเพียงพอจะทําให้เราอ่านหนังสือพิมพ์ ต่างประเทศได้อย่างสบาย หากเราฝึกหัดอ่านออกเสียงดัง ๆ เสมอ ๆ มีโอกาสพูดจาสนทนากันบ่อย ๆ โดยใช้เพียงประโยคและสํานวนในหนังสือเล่มนี้ จะสามารถช่วยให้เราฟังและคุยกับฝรั่งได้อย่างสบาย แท้ จริง ความดีของหนังสือเล่มนี้ท่านศาสตราจารย์ ไดรกีได้ให้คํานิยมซึ่งแปลไว้แล้วในคู่มือตอน ๑ ผู้ทําคู่มือ เพียงแต่ยืนยันความจริงที่ท่านได้กล่าวไว้แล้วเท่านั้น