เพลง ซึ่ง นับเป็น เพลง เกียรติยศ ที่ ใช้กัน แต่เดิม มา มี สี่ เพลง คือ เพลง ชาติ , เพลงสรรเสริญพระบารมี , เพลง มหาฤกษ์ และ เพลง มหาชัย คลาน มา ในปี พ.ศ. 2482   รัฐบาลได้ประกาศแต่ง เพลง   วันชาติ   มีผู้แต่ง เข้าประกวดได้รับรางวัล   และลิขสิทธิ์ เพลงนี้ตกเป็นของ รัฐบาลแล้ว จึงต้องนับว่าเพลงวันชาติ เป็นเพลงเกียรติยศอีก เพลงหนึ่ง ซึ่งเหมาะสำหรับจะใช้กับรัฐธรรมนูญ ฉะนั้นเพลงเกียรติยศซึ่งมีอยู่ในเวลานี้จึงเป็นห้าเพลงด้วยกันคือ 1. เพลงชาติ 2. เพลงสรรเสริญพระบารมี 3. เพลงมหาฤกษ์ 4. เพลงมหาชัยและ 5. เพลงวันชาติ ในบรรดาเพลงเหล่านี้เพลงที่แก้ไขในชั้นหลังที่สุด คือเพลงสรรเสริญพระบารมีซึ่งรัฐบาลได้ประกาศรัฐนิยมฉบับที่แก้ไขบทเพลงมิให้มีคำว่า สยาม และตัดทอนข้อความและทำนอง ให้กระทัดรัดเหมาะสมยิ่งขึ้นบทเพลงสรรเสริญพระบารมีที่ประกาศใหม่มีข้อความดังต่อไปนี้ ข้าวรพุทธเจ้า เอามโนและศิระกราน นพพระภูมิบาล บรมกษัตริย์ไทย ขอบันดาล ธประสงค์ใด จงสิทธิดั่ง หวังวรหฤทัยดุจจะถวายชัย ไชโย จะเห็นได้ว่าบทเพลงสรรเสริญพระบารมีแต่เดิมมีข้อความยาวถึง 16 วรรคส่วนที่ประกาศใหม่ตัดออกหกวรรค เหลือไว้เพียง 10 วรรคการที่ตัดทอนลงเช่นนี้ก็เพื่อให้ได้ระดับ และเวลาบรรเลงเพลงเท่าๆกับเพลงชาติอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งเมื่อพิจารณาเพลงประจำชาติของชาติต่างๆจะเห็นได้ว่าชาติที่สำคัญย่อมใช้เพลงสั้นแต่ชาติเล็กๆน้อยๆมาใช้เพลงยาวยาวจนชอบกล่าวกันในหมู่ผู้รู้เพลงประจำชาติต่างๆว่า ชาติยิ่งเล็กเพลงยิ่งยาวชาติยิ่งใหญ่เพลงยิ่งสั้น และกล่าวการเช่นนี้โดยทั่วๆไป ถึงความจริงจะเป็นการใดก็ตามย่อมไม่สมควรที่ ชาวไทยเราจะยอมตน เป็นชาติเล็กให้ถูกเย้ยหยันได้จากบทเพลง อนึ่งเล่า สิ่งที่ควรเคารพนับถือว่าศักดิ์สิทธิ์นั้นถ้ามีมากเกินไปความศักดิ์สิทธิ์ก็น้อยลง ด้วยเหตุนี้จึงได้ตัดเพลงสรรเสริญพระบารมีลงให้ได้ระดับกับเพลงชาติ