พระกรุณาโปรดเกล้า ฯ พระราชทานหอพระสมุดหลวงมาเป็น สมบัติหอสมุดสําหรับระนคร หนังสือเรื่องนี้มีอยู่ ๑๐ เล่ม เป็นพระราชกิจรายวัน ตั้งแต่ปีฉลู จุลศักราช ๑๒๓๔ (พ.ศ. ๒๔๒๐) ถึงบกุญ จุลศักราช ๑๒๔๕ (พ.ศ. ๒๕๓๐) รวม ๑๐ ปี แต่เถาะปีขาลจุลศักราช ๑๒๔๑ ไป ป ๑ พระราชกิจ รายวันเหล่านี้ที่เป็นพระราชนิพนธ์ โดยไม่ต้องสงสัย มีใน เล่มแรก ๒๕๕ หน้า ต่อนั้นไปเห็นจะเป็นผู้อื่นจด จึงใช้ ราชาศัพท์เช่น “เสด็จออกขุนนาง” หรือ “เสด็จประพาศ” เป็นต้น แต่ก็เข้าใจว่ายังเป็นพระราชนิพนธ์ คือตรัสสั่งให้ อาลักษณหรือใคร ๆ จดเป็นต้นว่า ตรัสเล่าว่า “วันนี้ออก ขุนนาง มีคนนี้คนนั้นมาหา” ผู้จดก็เติมราชาศัพท์ลงไปว่า วันนี้เสด็จออกขุนนาง มีคนนี้คนนั้นมาเฝ้า ที่สังเกตว่ายัง เป็นพระราชนิพนธ์อยู่นั้น ด้วยยังมีบางแห่งที่สะกิดให้สังเกต เป็นต้นว่า “จิตรเจริญ” (ซึ่งเป็นพระนามเดิมของสมเด็จเจ้าฟ้า กรมพระนริศรานุวัดติวงศ) ไม่มีคําว่า “พระองค์เจ้า” ดัง นี้เป็นต้น เห็นได้ว่าตรัสสั่งให้จด คุณค่าของหนังสือ เล่มนี้เป็นอย่างไร ถ้าอ่านไปแต่ฉะเพาะวันหนึ่ง ๆ จะเห็น ความไม่ติดต่อและไม่ค่อยได้ เรื่องราวอะไรนัก เพราะวัน หนึ่ง ๆ มีมากเรื่อง มีต้นไม่มีปลาย มีปลายไม่มีต้น อะไร ต่ออะไรเหล่านี้ ถ้าอ่านไปหลายๆ วัน จึงค่อย ๆ มีเรื่องราว ติดต่อกันขึ้นบ้าง