การโต้วาทีเป็นศิลปะสำคัญประเภทหนึ่งซึ่งเพียงแต่การเรียนรู้ การรู้ การดู การฟัง และการสังเกต กิริยาท่าทาง แล้วจดจำไว้ได้เท่านั้นยังเป็นการเพียงพอที่จะทำให้เป็นนักโต้วาทีอันเรื่องนามได้ไม่ ต้องอาศัยการคอยฝึกหัดเป็นเวลานานให้เกิดความชินชำนาญช่ำชองจริงๆเช่นเดียวกับศิลปะทั้งหลาย กรมศิลปากรแห่งรัฐบาลสยามของเราซึ่งเป็นอากรแห่งศิลปะทั้งหลายจึงได้จัดการให้มีการแข่งขัน ศิลปะการโต้วาที นี้ขึ้นเป็นกิจจะลักษณะ  เป็นครั้งแรกในสยามในปีพ.ศ. 2478 นี้    ถ้าวาทีที่ท่านรักทั้งหลายได้โต้กันมาแล้วนั้นๆ จะเป็นแต่เพียงผ่านเข้าไปดังตึกก้องอยู่ในโสตประสาทของท่านทั้งหลายผู้ได้ไปฟังอยู่เพียงช่วงเวลาอันเล็กน้อยแล้วก็ลบเลือนศูนย์หายไปจากความทรงจำนั้นไซร้ ก็นับว่าเป็นข้อที่น่าเสียดายอยู่มากเพื่อให้วาทีอันเฉียบแหลมของท่านนักโต้วาทีทั้งหลายปรากฏอยู่ในแนวแห่งการศึกษาของผู้ใฝ่ใจในการศึกษาทั้งหลายได้ตลอดกาลนาน    สำนักงานเราจึงขออนุญาตจัดนักชวเลขของเรา    ไปจดวิธีของทางนักโต้นั้นๆ มา พิมพ์จำหน่าย    ดังปรากฏอยู่แล้วในสายตาของท่านนี้นับเป็นเล่มที่1   เราหวังจะ จัดพิมพ์เล่มที่ 2 ที่ 3    หลายเล่มต่อๆ   ไปจนครบชุด    ถ้าปรากฏว่าเป็นที่พอใจของประชาชน วันที่อันเฉียบแหลมของนักโต้วาทีทั้งหลายที่สำนักงานเราได้จัดการ   พิมพ์ขึ้นนี้จะเป็นแนวทางอันดีให้เกิดไหวพริบความเฉลียวฉลาดปัญญาความฉลาดแก่ท่านนักการเมือง นักการทูต นักเทศน์ นักธรรม นักศึกษาและประชาชนผู้ใฝ่ใจในสรรพวิทยาการทั้งหลาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็น ทิวทัศน์อันดีของผู้จะเป็นนักโต้วาทีทั้งหลายสืบไปเพราะฉะนั้นสำนักงานเราจึงหวังว่าหนังสือชุด ศิลปะการโต้วาที   ของกรมศิลปากรที่เราได้อุตสาห์จัดพิมพ์ขึ้นนั้น    คงจะอยู่ในความสนใจของประชาชนทั้งหลาย หัวข้อของวาทีที่โต้กันซึ่งบรรจุอยู่ในเล่มนี้ชื่อว่า ร้อนดีกว่าเย็น ซึ่งพระยาโอวาทวรกิจ   เป็นผู้เสนออันมี   นายกิมฮวย   มะลิทอง กับนายสิน เฉลิมเผ่า เป็นผู้สนับสนุนฝ่ายหนึ่ง   และ ร.อ.ต วิเชียร ฉายจรรยา   เป็นผู้ค้านอันมีหลวงวิลาศปริวัติ กับนายวันมงคล รัตนวิจิตร ผู้แทนราษฎรจังหวัด นครศรีธรรมราช  เป็นผู้สนับสนุนอีกฝ่ายหนึ่ง    ผลของการโต้ปรากฏว่า   ฝ่ายเสนอเป็นฝ่ายชนะด้วยคะแนนโหวตของคณะกรรมการ  คณะหนังสือพิมพ์ และประชาชนผู้ฟัง  ถ้าวาทีของท่านนักโต้    ทั้งสองฝ่ายที่ปรากฏอยู่ในหนังสือนี้    จะมีข้อแตกต่างหรือขาดตกบกพร่อง   และส่งเสริมเติมต่อขึ้นซึ่งผิดจากว่าที่อันแท้จริง   ของท่านบ้าง อันเป็นเพราะความชำนาญของนักชวเลข  ผู้จดของเราน้อยไปแล้ว เราหวังว่าคงจะได้รับอภัยจากท่านเจ้าของวาทิน   และประชาชนทั้งหลายเป็นแน่แท้